HET WOORD 'SAMEN'. WELKE BETEKENIS VOEL JIJ HIERBIJ?
Maart 2020. De eerste lockdown werd een feit. Ons centrum moest, net als vele andere ondernemingen, dicht. Wat een gekke tijd was dit. Surrealistisch voor mij, als ik er nu aan terug denk. Niet echt wetende wat er nou echt gaande was. Verbaasd, nieuwsgierig en vol geloof in de kennis van het OMT en de overheid.
Na ruim 2 maanden sluiting kon ons centrum gedeeltelijk weer open. De groepslessen moesten nog even wachten, maar de therapeuten konden aan de slag. Cliënten waren dolblij, want velen van hen hadden een verergering van hun klachten gekregen. Nieuwe mensen meldden zich aan. Ook mensen die Corona hadden gehad. De nasleep van Corona zoals extreme moeheid en overgebleven benauwdheid, smaak en reuk verlies, konden wij behandelen en verhelpen. Gelukkig maar, want in de reguliere zorg was geen behandeling voor handen.
December 2020. De tweede lockdown, die voor vele ondernemers al gaande was, kwam voor ons er ook aan. Met iets meer kennis dan in maart, met meer informatie over de Corona toestand en alles wat daarmee samenhangt, stond ik vol verbazing en ongeloof naar de woorden van de persconferentie te luisteren. Ik hoorde echt wel wat er gezegd werd, maar ergens in mijn binnenkamer wilde het niet vallen. Ik kon dit besluit niet rijmen met wat ik zie en hoor van burgers die steeds verder wegzakken door de sluiting. Maar ik kon het ook niet rijmen met wat ik weet wat wij in de complementaire zorg kunnen betekenen voor mensen met niet levensbedreigende aandoeningen.
De eerste lockdown voelde voor mij best oké. Ik voelde warmte, liefde en medemenselijkheid. Alsof mensen zich weer gingen verbinden met elkaar. Was dit het moment dat we ons, als mens, weer meer mogen verbinden met ons hoger zelf, met onze intuïtie? Een soort wake-up call van moeder aarde aan de mensheid? Wij mensen zijn te gast op deze planeet. Zou dit het teken van de transformatie zijn waar al eeuwen over gesproken wordt in vele culturen?
Voor mij voelde deze periode als iets groots, iets moois. Iets wat een soort vrede op aarde zou kunnen brengen. Omdat ongeacht je cultuur, je geloof, je kleurtje, de omvang van je billen of de stand van je voeten, Corona ons allen zou kunnen raken. De mensheid zou hierdoor kunnen verbroederen. “Samen tegen Corona” was een zin die ik vaak hoorde en boven de snelweg zag staan. En dat voelde best goed. Voor mij voelde het echt als ‘samen’. Niet zozeer tegen iets specifieks, maar wel dat het ‘samen’ een verbintenis was die nu echt wereldwijd voelbaar was. De eerste filmpjes uit Italië gaven mij kippenvel. Mensen zingend op hun balkon. Hoe mooi was deze verbroedering die aan het ontstaan was?
Ondertussen zijn we bijna een jaar verder. En het woord ‘samen’, waar ik zo ongelooflijk van hou, heeft gaandeweg een andere betekenis gekregen in de context van de huidige Corona crisis. Ik heb de betekenis opgezocht in een aantal woordenboeken. De betekenis is onder andere collectief, eensgezind, gezamenlijk, met elkaar, met z’n allen.
En ik voel juist nu, dat het woord ‘samen’ niet de betekenis heeft zoals die in elk woordenboek dan ook staat beschreven.
Ruim 17 miljoen mensen worden nu in Nederland in hun leven, in hun volledige zijn, belemmerd. Beperkt, om een groep van een kleine 3000 mensen te beschermen. De beschermende groep zijn ouderen en ‘kwetsbaren’. Ik sta volledig achter het feit dat wij ‘samen’, als mensen met elkaar, “de ouderen en kwetsbaren” moeten beschermen. Wederom heb ik alle woordenboeken doorgespit om dit keer woord ‘kwetsbaar’ op te zoeken. En mijn gevoel, die al die maanden knaagt bij die uitspraak, wordt bevestigd. Want…. Kwetsbaar in de Dikke van Dale betekent: Vatbaar voor verwonding of ander onheil. Je bent kwetsbaar als je op één of andere manier schade oploopt.
Door 17 miljoen mensen in een lockdown te zetten creëer je naar mijn gevoel meer en meer kwetsbare mensen. Jong, oud, rood, zwart, dik, dun, christen, joods of moslim. Iedereen die vatbaar is voor verwonding of onheil is kwetsbaar. Ik hoor mensen, met niet levensbedreigende klachten, veel last hebben van hun fysieke en/of emotionele gesteldheid. Kinderen die down worden. Psychische aandoeningen die ontstaan door eenzaamheid, verminderde sociale omgang en te weinig beweging. Zijn deze mensen dan niet kwetsbaar? Horen wij daar dan niet ‘samen’ voor te zorgen? In de werkelijke waarde van het woord ‘samen’? Ik vind namelijk van wel.
Door de lockdown worden groepen mensen buiten spel gezet. Dat is naar mijn mening niet ‘samen’.
- Een groep mensen die op een andere manier kwetsbaar is.
- Een groep mensen die op een andere manier zorg kunnen dragen voor mensen die kwetsbaar zijn.
Een praatje in de supermarkt, op straat of in de bibliotheek.
Naar school gaan, cursussen volgen en studeren.
Met vrienden afspreken, thuis of ergens anders.
Zwemmen, fitness, boksen of voetballen, yoga of chi qong.
Theater, uiteten gaan, bioscoopje pakken.
Museum, dierentuin of pretpark bezoeken.
Een kleine greep uit de alledaagse bezigheden waar we als mens blij van kunnen worden en energie van krijgen. Hoe fijn is het als we als mens ons vrij en blij, energiek en sterk voelen? Als we verbinding voelen met alles en iedereen om ons heen?
Ik weet echt als geen ander dat ons geluk niet afhangt van alle dingen die we wel of niet kunnen doen qua materiele zaken die in ons leven aanwezig zijn. Het materialisme mag echt wel een tandje minder hier op aarde. Maar…. de beperking ervan laat nu toch wel zien dat de vrijheid die beperkt wordt, ziekmakend is. Waardoor er dus meer en meer ‘kwetsbaren’ zijn, waar we nu niet ‘samen’ voor zorgen.
Naast het rijtje met de alledaagse bezigheden wil ik nog een rijtje toevoegen, waar veel mensen baat bij hebben, energie van krijgen, sterker door worden.
Acupunctuur, voetreflextherapie, massages en haptotherapie.
Osteopathie, chiropractie, homeopathie en orthomoleculaire therapie.
De sector waar ik in werk. De complementaire zorg.
Naast het feit dat wij bij de mens het zelfhelend vermogen kunnen versterken en (Corona) klachten kunnen verminderen en/of wegnemen, kunnen wij ook een enorme bijdrage leveren aan de zorg. De reguliere zorg staat op knappen. De druk op de eerstelijns zorg is zo groot, dat juist wij mensen kunnen behandelen die met niet levensbedreigende aandoeningen kampen. Juist wij kunnen die nood opvangen! Met onze liefde, kennis en zorgzaamheid.
Door ons werk te mogen hervatten staan we echt ‘samen’ sterk en nemen we een groot deel van de zorg uit handen. En worden meer verschillende groepen ‘kwetsbaren’ geholpen.
Helaas werd afgelopen woensdag de motie, om de complementaire zorg aan de lijst van uitgezonderde contactberoepen toe te voegen, in de Tweede Kamer verworpen. De complementaire zorg blijft dicht.
De uitspraak “Samen tegen Corona” zou pas echt die diepere betekenis krijgen als voor ALLE ‘kwetsbaren’ ‘samen’ gezorgd mag worden. Want ik weet, vanuit het diepste van mijn ziel, voor de liefde voor elk mens, dat dat de bedoeling is van deze tijd. Transformatie van afzondering naar verbinding. En natuurlijk heeft elk mens ook afzondering nodig. Maar dan wel vanuit een eigen keuze. Op zijn eigen manier, op zijn eigen tijd. In verbinding met zich zelf, in verbinding met de ander.
Vanuit liefde.