Internationale Vrouwendag 2021.
Als je je ervaringen deelt met andere mensen, ontmoet je jezelf in de ander. Deze ontmoeting is nodig om je eigen blinde vlek te zien en te gaan herkennen. De verbinding die hiervoor nodig is, is essentieel om jezelf te leren kennen. Door jezelf open te stellen over iets wat er in jou speelt, krijg je reacties van andere mensen op verschillende manieren. En elke manier is oké, omdat precies datgene op dat moment resoneert met jouw stuk wat herkent mag worden. Het kan zijn dat je hoofd dit niet wil en dat je hierdoor nog meer pijn ervaart. En toch zeg ik je nu dat je mag gaan vertrouwen. En dat datgene precies is wat je op dat moment nodig hebt. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat het echt zo werkt…
Door op Internationale vrouwendag iets te delen met jullie over een donkere bladzijde uit mijn eigen geschiedenis, raak ik het thema: Invloed met Impact! aan. En misschien raak ik iets in jou wat naar het oppervlakte mag komen.
Als 25 jarige vrouw ben ik met een vriendin op vakantie geweest. Voorbereid met kennis over de cultuur en de gedragscodes, was Alanya de plek waar we voor 10 dagen zouden gaan genieten van strand, zee, heerlijk eten, prachtige natuur en indrukwekkende cultuur. De eerste avond, na een overheerlijke Turkse maaltijd, strandden we op een terrasje voor nog één drankje. Onze eerste en tevens laatste ontspannen avond. We werden aangesproken door een jonge man die daar al enige tijd flyers van excursies aan het uitdelen was. De man, goed voorkomend en welbespraakt, kwam bij ons zitten en vertelde over de stad, het land en de cultuur. Hij liet een cola voor ons halen en ging door met zijn verhaal. Alarmbellen gingen in mij af, maar in mijn hoofd was daar geen aanleiding voor. Het gesprek was best interessant en ik snoof de cultuur op via zijn verhalen. Na twee colaatjes namen we nog een cocktail, voordat we terug zouden gaan naar ons appartement. De cocktail met het parasolletje is het laatste wat ik me nog helder voor de geest kan halen.
Drie dagen later werd ik wakker uit een vreselijke nachtmerrie. Vage, maar verschrikkelijke beelden hebben huisgehouden in mijn hoofd. Ik keek rond en ik was in ons appartement. Alleen. Suffig met pijn in mijn hele lijf ging ik op zoek naar mijn vriendin. Vanaf het balkon zag ik haar bij het zwembad liggen. Een opluchting ging door me heen. En precies op dat moment, toen ik die diepe zucht liet indalen, ontstond volledige paniek. Angst, diepe, diepe angst viel als een zware deken over me heen.
Het verhaal wat mijn vriendin me toen vertelde kwam als een shock binnen. Het waren de beelden uit mijn nachtmerrie. De goedvoorkomende, welbespraakte man van het terras heeft me gedrogeerd, meegenomen naar een appartement ergens in de stad en seksueel misbruikt. Mijn vriendin was die avond redelijk beschonken, maar niet gedrogeerd. Een groot raadsel voor mij, maar wel mijn geluk.
Onze reisagent en haar twee lokale vrienden hebben me na het bezoek aan een arts geholpen met de aangifte. Helaas heerste corruptie in het politiekorps in Alanya en zelfs met foto’s van de goedvoorkomende, welbespraakte man kon ik niets beginnen. Ik schrijf dit met een reden. Maar die lees je pas aan het eind van mijn verhaal. Na thuiskomst in Nederland vertelde ik aan mijn vriend, mijn familie en aan mijn beste vriendin mijn vage nachtmerrie. Ik probeerde de draad van mijn leven op te pakken. Weer te leven zoals ervoor. Maar dat lukt niet. Het advies vanuit slachtofferhulp was praten. Praten, praten en nog eens praten. Dus dat ging ik doen. Ik vertelde mijn verhaal op mijn werk. Aan vrienden. En ieder persoon had wel een advies. Of een mening. Natuurlijk vanuit de beste intentie. Alleen werd de pijn erger. Het onbegrip groter. En mijn eigenwaarde zakte onder nul. Dankzij professionele hulp van een psycholoog en een hypnotherapeut heb ik stap voor stap geleerd hoe ik met mijn trauma kon omgaan en is de vage nachtmerrie omgezet in een helder ‘verwerkt’ trauma. En ik leerde hoe ik de goedbedoelde adviezen en meningen van de mensen om me heen in een archiefkast in mijn hoofd kon plaatsen. En dat werkte. Dacht ik.
Als je in een cultuur opgroeit waar lineair denken de waarheid is, waar het leven als een lineair systeem wordt gezien, leer je dat situaties op je levenspad een causaal verband hebben. Oorzaak-gevolg. Maar als ‘eigen wijs’ meisje van 20 jaar ben ik Chinese geneeswijzen gaan studeren. En dat is niet zomaar.
De cultuur waaruit de Chinese geneeswijzen is ontstaan, is gebaseerd op cyclisch denken. Het ritme Yin en Yang. Het ritme van dag en nacht. Het ritme van de seizoenen. Alles is in verbinding met elkaar. Niets staat op zichzelf.
Zo ook de gebeurtenis in Turkije. Hoe donker (Yin) dit ook was, door het te zien in mijn cyclisch systeem, is het nu licht (Yang). Omdat ik door deze gebeurtenis vrouwen kan helpen die dit ook hebben mee gemaakt. De confrontatie met de goedbedoelde adviezen en meningen waren zwaar (Yin). Mijn hoofd wilde ze niet aan. Maar door cyclisch er naar te kijken heeft het mij juist kracht (Yang) gegeven. Want elk advies en elke mening resoneerde iets in mij die nodig waren om mijn eigen blinde vlek te zien en te herkennen. De verbinding tussen mensen die hiervoor nodig is, is essentieel! Ontmoet jezelf. In de ander.
“Don’t ever underestimate
the IMPACT that you may have
on someone else’ life.”
Ursula