Een paar weken geleden heb ik de eerste versie van mijn boek van Jade overgedragen aan mijn dierbare collega. De verhaallijn van Jade is al enige tijd een feit. Jade is ruim drie jaar geleden in mij tot leven gekomen tijdens een droom. Alles wat zij is en alles wat met haar verbonden is, heeft altijd al in mij bestaan, alleen in een andere vorm.
In een lineaire denkwereld lijkt Jade onwerkelijk en magisch. Niets is minder waar. Kwantummechanische velden, waarin Jade tot leven is gekomen, worden tegenwoordig erkend in de westerse wetenschap, waardoor de cyclische wetenschap langzaam erkend wordt.
In mijn 20e levensjaar ben ik de oosterse wetenschap ingestapt, genaamd Chinese Geneeskunde. Deze wijze van cyclisch en systemisch denken heeft mijn vermogen om in beelden te denken gesterkt. Zolang ik leef denk ik in beelden. Kinesthetisch en visueel. In deze volgorde.
Als je naar de zevenjarige cyclus kijkt, is het logisch dat je als jong kind de wereld als eenheid ziet en deze wereld in beelden waarneemt. Gesproken en geschreven taal is geen eigenschap waar je als baby mee communiceert. Dat vermogen ontwikkelt zich gaandeweg tijdens je eerste levensfase. In deze fase kan je als kind geconfronteerd worden met dualiteit, waardoor de kans groot is dat dualiteit een werkelijkheid wordt naarmate je ouder wordt. Dan is het best lastig om vanuit eenheid te blijven denken en handelen.
Het zevenjarig meisje, die in mijn droom aanklopte, weet dat het leven op aarde dualiteit herbergt, maar weet ook dat het universum een kwantummechanisch veld is waar tijd en ruimte niet bestaat en als eenheid functioneert. Dat er parallelle universums bestaan, is voor haar en mij dan ook niet vreemd. Wat mij tegenwoordig heel blij maakt zijn de diverse artikelen over kwantummechanische velden die door natuurkundigen worden geschreven en verteld. Want ik lees en hoor de klassieke teksten uit de Chinese filosofie.
Dat ik Jade ga delen met de wereld is een spannende zet voor mij. Want hoe kan ik mijn werkelijkheid, mijn cyclische waarneming van de wereld die bijna magisch voelt, gaan verspreiden met een wereld waarin veelal lineair en in dualiteit wordt gedacht en gehandeld?
Gewoon doen zou ik zelf als advies geven. Hoe spannend of gek het ook lijkt. Want op het moment dat ik me bewust word van iets, heb ik altijd een keuze. En na het maken van die keuze heb ik het te doen. Dus ik ben begonnen met het tekenen van Jade. En met het schrijven van een verhaallijn van die bewuste droom. Knap lastig als je geen ster bent in taal. Maar door het tekenen ontwikkelde mijn vormen een taal.
Het verhaal van Jade deel ik vanuit verschillende vormen, en één daarvan is het spel ‘De Drie Schatten van Jade’. In december 2023 heb ik haar op de markt gezet. Ze wordt nu gekocht door studenten en therapeuten in de Chinese Geneeskunde. Dit spel is een belangrijk detail in mijn boek en heeft voor een belangrijke rol in mijn eigen ontwikkeling gezorgd. Doordat ik Jade heb durven laten zien aan mijn docent in de vorm van dit spel, is Jade nog meer tot leven gekomen in taal.
Het antroposofische labyrint als inspiratiebron is de basis van mijn spel en boek. Tijdens Advent wordt in de laatste weken voor kerst op antroposofische scholen dit spiraalvormige labyrint gelopen door kinderen. Het idee hierachter is dat je van buiten naar binnen door het spiraal loopt, zodat je met je gevoel naar binnen kan keren. De natuur om ons heen doet eigenlijk hetzelfde in deze tijd van het jaar. De sappen van de bomen en planten keren naar de aarde. Dieren worden rustiger en sommige dieren houden zelfs een winterslaap. De periode richting Midwinterzonnewende is voor de mens ook een tijd om naar binnen te keren.
En daar staan we nu vlak voor. Morgen is het 21 december, Midwinterzonnewende. In Nederland de dag met de minste zonuren. Vanuit de antroposofie en ook de Chinese filosofie essentieel om te beseffen dat we na het dit diepste punt van de avond van Midwinterzonnewende weer starten met een nieuwe fase. De reis richting Midzomerzonnewende.
En precies op dat moment, om twaalf uur ’s nachts, in het midden van het labyrint op een schoolplein ergens in Nederland, ontstaat magie. Een lichtbundel vol glisteringen creëert een vortex en laat je zien dat Jade in parallelle universums leeft.
De fase vanaf Midwinterzonnewende richting Midzomerzonnewende is de periode dat ik het boek van Jade ga delen in onze wereld.
Voor nu wens ik jullie allemaal een fijne tijd. Ook al zijn de dagen donkerder, licht hebben we allemaal in onszelf.
Magische groet, Ursula